من کیم خار گلستان تو یابن الزهرا               زده ام دست به دامان تو یابن الزهرا  

همچنان قطره که افتاده به دریای عظیم         کشته غرق یم احسان تویابن الزهرا   

 سربه درگاه توسودم زتو خواهم کش           که بود یکسره گریان تویابن الزهرا 

 میزبان  کشت تورا با دو لب تشنه ولی         خلق عالم شده مهمان تویابن الزهرا  

 آب می نوشم واز سوز جگر می گویم         به فدای لب عطشان تویابن الزهرا   

 بالب تشنه شدی در ره دین قربانی             جان عالم همه قربان تویابن الزهرا  

آبروبر همه خلق جهان می باشدمی بخشد      گردی از گوشه ی ایوان تو یابن الزهرا 

مادرت فاطمه می کرد تما شا که یزید        چوب زد بر لب و دندان تویابن الزهرا  

زخم شمشیر نهاد ند به جای مرهم              بر روی داغ جوانان تویابن الزهرا 

عالم همه قطره و درياست حسين       خوبان همه بنده اند و آقاست حسين

                               امام حسین

کرده ام نذرکه عمری زغمت گریه کنم               آه ازدل کشم وزألمت گریه کنم

گردل سوخته ای لطف به من کرده خدا             بهرآن است که سوزم زغمت گریه کنم

گا ه بر ما تم  توبرسروسینه زنم                       گاه بنشینم وزیر عَلمت  گریه کنم           

منم آن سائل در ما نده که بادست تهی            دردل شب به امید کرمت گریه کنم   

به غبارحرم کرب وبلایت سو گند                      دوست دارم که شبی درحرمت گریه کنم

کاش آ یی دم مردن به سر بالینم                    تا نهم صورت خود برقدمت گریه کنم